Bevallen doe je zelf, maar niet alleen.

Waarom een dreamteam om jou te ondersteunen geen overbodige luxe is.

Een verloskundige of gynaecoloog, kraamzorg, een fijne partner, moeder of vriend(in)(nen). Die zijn er allemaal voor jou tijdens je zwangerschap, bevalling en post-partum periode, zou je zeggen. Dat is natuurlijk ook zo, maar toch voelt de realiteit vaak anders.

Verloskundigen werken vaak samen in een praktijk, waardoor je niet altijd dezelfde persoon voor je hebt. Ook hebben de meeste verloskundigen een tijdslimiet waar ze zich aan moeten houden, die gemiddeld neerkomt op zo'n 25 minuten per sessie. Hoewel je zeker de kans hebt om een band op te bouwen met je verloskundige tijdens je zwangerschap, zijn er dus wel wat beperkingen.

Voor gynaecologen geldt hetzelfde, en zij bevinden zich meestal in een situatie waarbij ze én een tijdsbeperking hebben, én zich met name bezig moeten houden met wat er medisch gezien speelt waardoor je in het ziekenhuis terecht bent gekomen. Zo blijft er nog minder tijd over voor wat de zwangerschap met jou doet, wat je verwachtingen zijn van de bevalling en al helemaal de periode erna.

De kraamzorg is natuurlijk ook een fantastische hulp, zij (of hij) helpt je bij je herstel, waarborgt je rust, houdt in de gaten hoe de kleine groeit en met een beetje mazzel helpt ze ook nog wat in huis en maakt ze wat te eten voor je klaar. Toch heb je met de kraamzorg maar 1 gesprek voor ze bij je in huis is tijdens of vlak na de bevalling, en ze heeft een vrij uitgebreid takenpakket en ook nog andere cliënten.

En je partner of andere geliefden/familieleden/vrienden dan? Die zijn er toch echt alleen voor jou? Ja, natuurlijk! Nou ja, en voor de baby natuurlijk. Maar..... het is voor hen meestal ook een enorm emotionele allesomvattende gebeurtenis, zo'n zwangerschap en bevalling, en erna zo'n pasgeboren baby om voor te zorgen. Zij gaan door hun eigen proces, hopelijk zoveel mogelijk met jou samen.

Met bovenstaande mensen heb je al een mooi team om je heen, iedereen zijn eigen rol. Voor sommigen is het ook helemaal prima zo. Toch is het voor veel vrouwen ontzettend fijn om een doula in de arm te nemen en zo het ideale dreamteam te vormen.

De doula is er voor jou en luistert heel precies naar jouw wensen en behoeften. Ze neemt uitgebreid de tijd voor je sessies met haar (meestal 1,5 uur), ze bouwt een band met jou (en de rest van de betrokkenen) op tijdens de zwangerschap en ze heeft geen andere taken behalve er helemaal voor jou zijn. Het is niet haar eerste rodeo als het over bevallingen gaat, ze heeft kennis in huis en tips en trucs om het je zo comfortabel mogelijk te maken. Ook kan ze samenwerken met de rest van jouw dreamteam. Zo wisselt ze je partner af als die even rust nodig heeft of iets moet eten. Een doula komt ook na de bevalling nog langs en sommige doula's leveren ook specifieke post-partum zorg op maat (ik ook!). Als je geen doula tijdens je bevalling wil, maar wel in het traject ervoor en/of erna, kan dat natuurlijk ook, het is jouw feestje!

Persoonlijk vond ik het wel heerlijk om een doula bij mijn tweede bevalling te hebben. Het tafereeltje dat nu voorgoed in mijn geheugen staat gegrift is zo heerlijk, dat gun ik iedereen...

Het is midden in de nacht en buiten stormt het. Ik sta onder een warme douche te luisteren naar de regen op de ramen, rustig ademend met de weeën. Het is donker in onze badkamer. Alleen het licht van drie kaarsjes bij de rand van ons bad geven de ruimte een oranje gloed. Ik heb lang gewacht tot de weeën zouden beginnen, dus ik ben blij en opgelucht dat ze er zijn.

Het bad is inmiddels vol heerlijk warm water en ik mag erin. Ik laat mijn lichaam zakken in het water en het gevoel van gewichtsloos zijn is heerlijk. De rugweeën zijn ook een stuk draaglijker zo, terwijl ik voel dat ik al een heel eind op weg ben en mijn zoon snel zal ontmoeten. Mijn man komt achter het bad zitten en streelt mijn armen en legt koele washandjes op mijn hoofd. De verloskundige zit op de badmat, tegen de wastafelkast geleund, haar breiwerk uit de knoop te halen. We lachen erom en grappen of het uit de knoop zal zijn tegen de tijd dat de baby wordt geboren. Mijn lieve doula zit op het toiletdeksel. Ze heeft een grote glimlach op haar gezicht en een heel rustige uitstraling. Ze maakt foto's, fluistert lieve woorden en zorgt voor ons op alle manieren die ze kan, maar we hebben niet zoveel nodig. Haar aanwezigheid is nu genoeg. Het voelt alsof we een gezellig en intiem onderonsje hebben met z'n allen, we kletsen zelfs tussen de weeën door.

Na een poosje voel ik me een beetje misselijk en wil ik alleen zijn met mijn man. Ik hoef het niet te zeggen, want dat weten ze, door de gesprekken die we samen hebben gehad (mijn verloskundige was een zogenaamde caseload-verloskundige, die langer te tijd voor de afspraken neemt dan een reguliere verloskundige). Even zijn we met z'n tweetjes (nou ja, drietjes).

Ineens voel ik dat de weeën heel erg heftig worden, van kletsen en zuchten ga ik ineens naar weeën waarbij ik enorme persdrang voel. Ik roep de verloskundige en vraag verbaasd of dat wel kan, zo snel en onverwacht. Ze zegt dat het haar vlug lijkt, maar dat ik gewoon kan kijken wat er gebeurt als ik luister naar mijn lichaam. Deze weeën zijn ineens zo heftig dat het me overvalt en ik durf ineens niet zo goed meer. 'Ik durf niet!" roep ik, 'het is veel te snel'! Ik kijk naar mijn doula, die tegenover me staat. Ze kijkt me bemoedigend en vol rust aan. Ze zegt heel droogjes dat ik dit kan. Ook mijn man fluistert lieve woorden terwijl hij me ondersteunt. De verloskundige grist nog snel naar haar lampje. Bij de volgende wee laat ik het los en dan kan ik het niet meer tegenhouden en gaat alles als vanzelf. Ik voel in die ene wee hoe mijn zoontje zich afzet en meebeweegt, en hoe zijn hoofdje het geboortekanaal (a.k.a. de vagina) inschiet. Na nog een wee wordt zijn hoofdje geboren en de wee erna torpedeert hij zichzelf het bad in,zo lijkt het. Daar is hij dan... 'mag ik hem pakken??', vraag ik grappig genoeg.

Dat doe ik. Hij is zo rustig en huilt niet, maar kijkt ons onderzoekend en helder aan terwijl hij op mijn borst ligt. We huilen van geluk.

Ik sta op om uit bad te komen. De kraamzorg is er inmiddels ook, en zo word ik door drie fantastische vrouwen en mijn lieve man uit bad geholpen om in onze slaapkamer de tijd te nemen voor de geboorte van de placenta en samen te liggen met ons kleine wonder. Hij hapt meteen aan mijn borst. Ik voel me even heel rillerig en zwak, en ook daar zijn ze weer alledrie; de kraamzorg haalt een appel, de verloskundige legt aan me uit wat het zou kunnen zijn dat ik voel in mijn lichaam en dat ik me geen zorgen hoef te maken, mijn doula herinnert me aan mijn immense prestatie en vraagt me hoe ik me voel en wat ik nodig heb, terwijl mijn man me gewoon vasthoudt en onze zoon bewondert. In het uur erna praten we, lachen we en kijken we vol verwondering naar de baby, tot de verloskundige me vraagt om even op de baarkruk te komen zitten om te kijken of de placenta wil komen. Zodra ik ga zitten is deze er al. Samen bekijken we haar en laat de verloskundige zien hoe onze zoon in de vliezen heeft gezeten. Mijn man knipt de navelstreng door. We liggen samen in bed en genieten. Ik voel niets dan liefde en alles is goed.

Dus ja, dat dreamteam... Dat is was wel echt fantastisch!

Zoals eerder gezegd: Ik gun iedere vrouw de ervaring op haar eigen manier en in vertrouwen te kunnen bevallen, om steun te ervaren voor en na de bevalling. Ik vind het heel belangrijk dat iedereen die daar behoefte aan heeft een doula tot beschikking heeft. In mijn prijs is dan ook een bedrag gereserveerd voor mensen die wat minder te besteden hebben. Zo kan ik een aantal keer per jaar cliënten op donatie-basis aannemen, of ondersteunen zonder dat zij hoeven te betalen.

Warme groeten,

Maura